Ένα καράβι είναι μια μικρή κοινωνία και όπως λέει μια παροιμία: μικρό χωριό, κακό χωριό. Και αν παλαιότερα σε ένα καράβι ανάμεσα σε τριάντα Έλληνες μπορούσες να βρείς μερικούς με τους οποίους ταίριαζαν τα χνώτα σου, σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα μιας και η Ελληνική σημαία απαιτεί - υπό συνθήκες- πέντε μόνο Έλληνες. Συναναστρέφεσαι λοιπόν καθημερινά με κάποιους τους οποίους δεν έχεις επιλέξει εσύ ( σαν το στρατό ένα πράγμα ), όταν δουλεύεις, όταν τρώς και όταν απλά κάθεσαι στο καπνιστήριο να δείς μια ταινία. Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσεις την μοναξιά, την απομόνωση, την κούραση, τα προσωπικά προβλήματα και την "λαμαρινίαση" που λίγο ή πολυ μας έχει χτυπήσει όλους, τότε τα πράγματα δεν είναι απλά.
Πρέπει να είσαι πολυ τυχερός αν πετύχεις σε ένα μπαρκο εναν ή περισσότερους με τους οποίους έχεις παρόμοια αντίληψη όσον αφορά την εργασία, την λειτουργία του πλοίου, την διασκέδαση και την έξοδο ένα λιμάνι. Σε αυτή την περίπτωση η θητεία περνά πιο ευχάριστα και συνεπώς πιο γρήγορα. Σε αντίθετη περίπτωση και προκειμένου να περάσει το μπαρκο πολλοί καταφεύγουν είτε σε συνεχείς υποχωρήσεις ή προστριβές, ανάλογα τον χαρακτήρα τους, είτε κλείνονται στην καμπίνα τους βλέποντας ταινίες στα laptop τους.
Καλώς ή κακώς έτσι είναι τα πράγματα....
